De uitdaging van slow living
Ik las gisteren een tekst van Yung Pueblo, dat gaat over perfectie en slow movement. Hij pleit dat perfectie iets statisch is en ons weerhoud van in flow te leven. Het is te krampachtig. Juist als we loslaten zijn we echt aan het leven. Daarbij staat volgens hem slow living voor een meer bewust leven. Deze tekst liet mij reflecteren op mijn eigen situatie. Zonder werk waar ik mezelf ‘nuttig’ maak, waar ik presteer en alles zo goed mogelijk probeer te doen (perfectie), voelt het alsof ik nu op andere vlakken moet presteren. Ik vind het moeilijk om los te laten: los te laten dat ik iets moet doen, los te laten dat ik nuttig moet zijn. Het paradoxale is dat ik juist zo uit keek naar niets moeten en vervolgens leg ik mezelf toch weer te veel op (ik moet sporten, ik moet een blog bij houden, ik moet actief zijn op Instagram). Het zijn dingen die ik ook allemaal wil, maar te snel. Alles moet nu. En daar komt het slow living stuk uit de tekst van yung pueblo terug.
“Setting aside rigid timelines, embracing organic development, and maintaining focus on deliberate actions can make an immense difference in how much we achieve.”
Ik ben ook gaan geloven dat snelheid een belangrijke factor van succes is. Terwijl dat eigenlijk een minimale factor is. Daarnaast is het eigenlijk een kromme gedachten, dat op een reis die ik helemaal voor mezelf maak, waarbij ik alles zelf kan en mag invullen, ik toch een behoefte heb om te presteren of iets succesvols te doen. Nu ik zit opschrijf schrik ik er een beetje van. Want het zit zo diep, diep in onze prestatie maatschappij, maar vooral ook heel diep in mij. Ik heb mezelf ooit laten geloven dat ik er pas mag zijn als ik mezelf nuttig maak. Natuurlijk weet ik rationeel dat dat niet waar is, maar die gedachten zit zo diep geworteld.
De kunst is natuurlijk om dingen te creëeren in een bepaalde mate van balans: met een gecommitteerde insteek maar zonder krampachtig (het-moet-allemaal-nu!) houding. Zodat er vanzelf een natuurlijk flow ontstaat. Een flow waarin sommige dagen niks gecreëerd word, maar waarbij op andere dagen het bijna vanzelf lijkt te gaan.
Dus lieve jij,
Laat jezelf toe om los te laten. Om iets te doen als je daar echt toe voelt, niet omdat je hoofd het je vertelt te doen. Aanvaard dat leven op een rustiger tempo je juist goed zal doen. Dat dingen vanzelf gaan stromen op het moment dat je het met zachtheid behandeld. Dat succes ook kan ontstaan vanuit slow movement.
